Komplet z okazji święceń kapłańskich

Muszę przyznać, że stworzenie kompletu, który jest przedmiotem dzisiejszego wpisu, było dla mnie nie lada wyzwaniem. Temat trudny i zupełnie "nie mój", w dodatku brak materiałów i pomysłu, ale czego się nie robi dla rodziny ;) Zwłaszcza, że pracowałam ściśle według wytycznych i wskazówek Zamawiającej :)

Na komplet składa się pudełko i kartka, wszystko utrzymane w niebiesko-białej kolorystyce. Użyłam tego papieru z zestawu Lekcja Miłości i jasnoniebieskiej Jutrzenki z Galerii Papieru.

Na kartkę miałam naprawdę niewiele czasu, więc w moim odczuciu wyszła dość chaotyczna ;)

Nie mogło natomiast zabraknąć na niej moich ulubionych liści i etykietek, które dzięki uprzejmości Madzi wycinam na okrągło :)

Pudełeczko powstało wcześniej i jest trochę bardziej stonowane, przynajmniej z wierzchu.

W środku miał być prezent "z jajem" - samochód na nową drogę życia. Model poniżej jest tylko poglądowy, pożyczyłam go, by móc dopasować mniej więcej rozmiar "garażu". Obdarowany dostał natomiast niebieski kabriolet ;)

Po obu stronach drogi zrobiłam kieszonki, w których znalazło się miejsce i na życzenia, i na instrukcję obsługi auta ;)

Z tego, co wiem, prezent się spodobał, a obdarowany docenił poczucie humoru pomysłodawców :)

Kartka z okazji doła :)

Każdy czasem zalicza tzw. "spadek formy" kiedy nic mu się nie chce, czuje się totalnie bezproduktywny i odnosi wrażenie, że do niczego się nie nadaje. Jak zaradzić takiej sytuacji? Najlepiej pogadać, tak od serca, albo zwyczajnie przytulić delikwenta, ale do tego konieczny jest kontakt osobisty :) Zaś na odległość pozostaje... chyba tylko kartka. Choćby taka, jak poniżej :) Robiłam ją w tempie szaleńczym, bo umyślało mi się ją wysłać jeszcze przed weekendem, ale efekt nie jest najgorszy. I co najważniejsze - chyba zadziałała! W odpowiedzi na tę karteczkę dostałam całą masę uśmiechów :D

Do wykonania kartki użyłam brązowego papieru z Białej Róży oraz Miętowego Cukierka. Brzoskwiniowa rameczka wycięta dzięki uprzejmości Madzi (dziękuję!).

Na koniec zbliżenie na moje ulubione liście z magnoliowego wykrojnika popaćkane Glossy Accents.

Uściski dla wszystkich zaglądających, miłego wieczoru! :)

Kartka z traktorem

Kryspin ma dwa lata, kocha traktory i wszystko, co kolorowe. W każdym razie tak opisała go Ciocia :) Dla małego solenizanta przygotowałam więc zgodnie z wytycznymi kartkę, która zamieszkała w takim oto pudełeczku:

Po zdjęciu wieczka pojawia się obiecany traktor:

Postawiłam na prostotę - wyraźne, duże, charakterystyczne motywy, z nadzieją, że przyciągną uwagę dwulatka. Traktor zmontowałam sama z kilku warstw kolorowego kartonu (istnieje w ogóle jakiś traktorowy wykrojnik?). Choć nie widać tego za bardzo na zdjęciu, traktor jest warstwowy, podklejony pianką 3D, a w okienkach ma "szyby". 

Tło to papier z Galerii Papieru - konkretnie ten. Chorągiewki, tworzące imię solenizanta, wycięłam z arkusza elementów z kolekcji Dobrze Wiedzieć. A że wydały mi się zbyt pastelowe i ginęły na tle chmurek, podkleiłam je jeszcze kolorowym kartonem.

To chyba najbardziej kolorowa praca, jaką ostatnio robiłam :)

Wiosenna kartka doniczka

Na przekór temu, co za oknem, dziś wrzucam zdjęcia wiosennej kwiatowej kartki w kształcie doniczki. To moje pierwsze podejście do kartki w tej formie, a ponieważ wszelkie dostępne szablony z reguły mi się nie podobały, zrobiłam sobie własny. Było z nim trochę zachodu, głównie ze względu na półkoliste kształty, ale koniec końców udało mi się osiągnąć w miarę regularny kształt. Gotowa kartka wygląda tak:

Kwiatową część wysuwa się do góry, a wówczas pokazują się ukryte w doniczce życzenia.

A tak wyglądają obydwie części Wnętrze niestety musi być całkowicie płaskie, żeby zmieściło się do środka doniczki, za to na górze aż roi się od kwiatków.

Na koniec zbliżenie na samą doniczkę, na której znajdują się m.in. gaza i szpachlówka do ścian :) Gaza, potuszowana na niebiesko, stanowi tło pod tekturowego motylka, natomiast szpachlówki użyłam, by zrobić drobny wzorek na doniczce. Szpachlówka łatwo się barwi, więc jej część miejscami jest żółta, potraktowana własnoręcznie sporządzoną mgiełką :)

Chyba nie doceniałam doniczek. To całkiem wdzięczna forma złożenia życzeń, no i ile przy tym zabawy!

Książeczkowe zaproszenia komunijne na zamówienie

Z tymi książeczkami to było tak:
Dla pań wychowawczyń i dyrektorek potrzebne były zaproszenia, ale rodzice nie wiedzieli, jakie wybrać. Jak mówi powiedzenie - tam gdzie dwóch Polaków, tam trzy różne opinie, więc łatwo zapewne nie było, w końcu jednak w ręce rodziców trafił ten czekoladownik. A że namacalny przykład zawsze najlepiej do wyobraźni przemawia, więc stanęło na tym, że zaproszenia będą w podobnej formie i w biało-kremowej kolorystyce.

Wzięłam się zatem do roboty i... pożyczyłam wykrojniki od Wioli (Kochana, dzięki!), bo swoich wciąż mam za mało, jak na moje wybujałe wyobrażenia ;) Zaproszenia zrobiłam z papieru wizytówkowego w dwóch odcieniach oraz z niezastąpionych koronek z Galerii Rae. Oczywiście źle wyliczyłam ilość papieru i mniej więcej w połowie zorientowałam się, że mam ogromne braki, musiałam więc prędko domawiać resztę. Na szczęście Galeria rozumie potrzeby zestresowanych scraperek i papier miałam już na drugi dzień :)

Napis na froncie to wydrukowany stempelek, zakupiony w sklepie digi-scrap. Tłoczenia zrobiłam przy pomocy folderu Sizzixa, również pożyczonego od Wioli. Stempelki wewnątrz są z Vivy Decor i z ArtPasji.

Najwięcej dłubania było przy kieszonkach, które umyślałam sobie zrobić ozdobne, z wykorzystaniem tego wykrojnika. Reszta jakoś poszła, choć przyznaję, że zlecenie było czasochłonne i trochę musiałam nad nim poślęczeć, o czym zdecydowanie przypomniał mi potem mój kręgosłup.

Na szczęście jakoś udało mi się wyrobić w czasie, a efekty końcowe uznałam za zadowalające. Podobno rodzicom też się spodobało, z czego się cieszę, bo naprawdę się starałam.

Jak tylko spakowałam zaproszenia, natychmiast zrobiłam sobie przerwę i jedyny papier, jaki oglądałam to strony aktualnie czytanej książki ;) Oczywiście w chwili obecnej znów coś majstruję, ale o tym już innym razem.

Słonecznego wieczoru!

Zaproszenia komunijne

Korzystając z chwilki oddechu pomiędzy jednym dłubaniem a drugim wrzucam zdjęcia zaproszeń, które zrobiłam na zamówienie. Zaproszenia miały być kwadratowe, warstwowe i podobne do robionych przez Agnieszkę ze Scrappassion. Mocno się inspirowałam, choć oczywiście nie są one identyczne.

Baza zaproszeń to gładka strona papieru Usłane Różami 03 z Galerii Papieru. Napis pośrodku to digi stempel ze sklepu Digi-Scrap. A że Szanownej Zamawiającej bardzo spodobały się zielone mikroskopijne kuleczki z kwiatowych gałązek, więc dołożyłam po kilka pręcików.

Kwiatki na kartkach były na tyle płaskie, że całość bez problemu weszła do koperty. Zaproszenia trafiły już do adresatów i doszły mnie słuchy, że się podobały, z czego niezmiernie się cieszę.

Kolejne zamówienie było bardziej skomplikowane i czasochłonne, ale o nim napiszę innym razem, bo właśnie skończyłam go pakować i ledwie się na nogach trzymam ;)

Historia pewnej kury i dwóch jajek

Dzisiejszy wpis będzie długi i rozwlekły oraz zawierać będzie stanowczo za dużo zdjęć :) Wszystko dlatego, że będzie wpisem zbiorczym, opowiadającym historię przedmiotów widocznych na fotografii poniżej.

Ale zacznijmy od początku. Dawno, dawno temu, gdy byłam jeszcze raczkującą dekupażystką, zamarzyło mi się zrobienie styropianowego jaja. Motywem przewodnim na jaju miały być elementy wycięte z serwetki - kura i kogut. Z kogutem jakoś sobie poradziłam, za to kura okazała się okropnie wrednym ptaszyskiem, które w ogóle nie chciało ze mną współpracować. Kurze stopy krzywo się przykleiły i paskudnie podwinęły do środka, skutkiem czego kura wyglądała jak po paraliżu. Chcąc uratować moje jajo złapałam za Modellier Gras, specyfik imitujący źdźbła trawy i zapaćkałam cały dół jajka łącznie z kurzymi stopami. Tak, posiadam zdjęcie tego szkaradzieństwa, więc bez problemu można ocenić żałosne efekty mojej pracy. 

Takiej ohydki oczywiście nie mogłam nikomu podarować, więc jajo latami leżało wciśnięte w kącie szafy, raz na jakiś czas przywoływane na pamięć przez moje Szczęście, które do owej kury przejawiało zadziwiający sentyment. Tego roku postanowiłam ponownie zmierzyć się z jajami, ale w bardziej poważnej formie - miały być eleganckie panie, reliefy i przecierki. I z jakim efektem? Gdy tylko zasiadłam do pracy, od razu usłyszałam sakramentalne pytanie: A będzie jakaś kura? Przejrzałam więc moje zasoby serwetkowe i paskudne ptaszysko dalej tam było, w dodatku w dwóch egzemplarzach. No to wzięłam byka (znaczy tę kurę) za rogi (mówcie, co chcecie, ona na pewno te rogi gdzieś ma, diablica jedna!) no i zrobiłam specjalnie dla mojego Szczęścia wielkie jajo, na którym bezczelnie zezująca okiem kura jest głównym, centralnym elementem.

Serwetka mi się zużyła, więc koszmarnej kury więcej nie będzie, przepadło :) Oczywiście zrobiłam też inne reliefowe jaja, ale o nich napiszę innym razem, bo dziś zajmujemy się jedynie rzeczami, które na swój wpis czekały lata ;)

Kolejnym klamotem, który pałętał mi się nie skończony po domu, było jajo-szkatułka. Zaczęłam je dłubać ze dwa lata temu, ale nie miałam kompletnie pomysłu na pokrywkę, więc kurzyło się tylko na półce. Wreszcie się zlitowałam i po prostu potraktowałam je różanym papierem ryżowym, dołożyłam gałeczkę i białe zawijaski. I wreszcie mogłam postawić sobie szkatułkę wypełnioną słodkościami na stole :)

Szkatułka jest styropianowa, posiada ręcznie robione nóżki (tylko kompletnie nie pamiętam z czego je zwijałam), a wewnątrz wyklejona jest mozaiką z preparatu Modellier Creme. Mieści całkiem sporo czekoladek (na zdjęciu większość została już wyjedzona) i bez problemu utrzymuje cały ten słodki ciężar, nawet jeśli jest wypełniona po brzegi :)

Na koniec wrzucam jedyne wiosenne jajo akrylowe, jakie udało mi się zmontować. Robiłam je równie dawno, jak szkatułkę, jednak nigdy nie doczekało się wpisu. Dziś się rehabilituję - pstryknęłam fotki i proszę bardzo - z jaja uśmiecha się radosna królicza grupka.

Króliczki kupiłam gotowe, są to zwykłe plastikowe figurki, dość krzywe i niezbyt starannie odlane. Jedyne, co zmieniłam, to kolorystykę - przetarłam je lekko papierem ściernym i pomalowałam na nowo, porządnymi farbkami modelarskimi Vallejo Model Color. A że malować figurek nie umiem, więc wyszło jak wyszło, ale przynajmniej króliczki paskudnie się nie błyszczą.

No i to chyba koniec tego długiego, wielkanocnego wpisu. Czuję satysfakcję, że uporałam się z zaległościami i teraz w spokoju mogę oddać się tworzeniu jakiegoś nowego badziewia :) Do następnego wpisu zatem!