Rzeszowskie warsztaty z Dorotą

Chyba nie ma osoby zajmującej się scrapbookingiem, która nie znałaby prac Doroty. To prawdziwa papierowa cudotwórczyni i nie ma w tym ani grama przesady, wystarczy popatrzeć na jej prace. Dlatego, gdy Dorota ogłosiła, że poprowadzi warsztaty kartkowe w Rzeszowie wiedziałam, że choćby nie wiem co, po prostu MUSZĘ na nich być :)

No i jak na złość, owo "nie wiem co" objawiło się bardzo szybko. Na warsztaty jechałam z Wiolą, jej samochodem. Tuż przed Tarnowem auto odmówiło współpracy i nasz przyjazd do Rzeszowa nagle stanął pod wielkim znakiem zapytania. Na szczęście Wiola miała równie mocne postanowienie, by na warsztaty za wszelką cenę dotrzeć i nie było mowy o żadnym powrocie. Przypadkowo zatrzymany na szosie Ukrainiec popatrzył, postukał i stwierdził: "Dojedziecie", a potem cierpliwie nas pilotował mimo, iż robiłyśmy potworny hałas (tłumik) i toczyłyśmy się dość niemrawo. Gdziekolwiek jesteś, Dobry Człowieku, dzięki, że się zatrzymałeś, gdy rodacy nas olali ;)

W Rzeszowie cudem udało nam się znaleźć serwis samochodowy, który był czynny i zgodził się nas przyjąć, na warsztaty wpadłyśmy jednak spóźnione i mocno podenerwowane. W połowie zajęć i tak trzeba było wyjść i jechać odebrać samochód, na całe szczęście okazało się, że będziemy miały czym wrócić do Krakowa.

Jak myśmy w tym całym rozgardiaszu w ogóle były w stanie czegokolwiek się nauczyć, pozostanie dla mnie tajemnicą :) I choć na samych zajęciach udało mi się zrobić tylko jedną pracę, a całą resztę jedynie pozaczynałam, bardzo dużo się nauczyłam. Chyba uruchomił mi się jakiś system "gąbka" i po prostu chłonęłam wszystko, o czym mówiła i co pokazywała Dorotka. Już samo obserwowanie, jak pracuje, było przyjemnością, a że tworzy szybko i wszystko dokładnie tłumaczy, zakodowałam naprawdę sporo.

Po powrocie siadłam do "zadania domowego" i dokończyłam wszystko to, co przy sprzyjających wiatrach pewnie bym zrobiła na warsztatach. Uwaga, dużo zdjęć! Najpierw fotka zbiorcza:

Praca z przygotowanych materiałów, czyli świąteczna kartka w pudełku. Mroźna, z założenia dość jednolita kolorystycznie, ale wyłamałam się i dołożyłam parę listków, bo wydawała mi się trochę smutna. 

Dzięki Dorotce przestałam się bać szarpania papieru, no i wreszcie wiem, do czego zużyję cały zapas gazy, która została mi po rehabilitacji :) 

Na tapecie miałyśmy też białą farbę i brokat, a ja coś czuję, że zostaną ze mną na dłużej. 

Zawieszka w kształcie bombki. Dziewczyny zrobiły po dwie... mnie udało się skończyć zaledwie jedną, ale dobre i tyle :)

Śliczne białe kuleczki - w życiu nie przypuszczałam, że kiedykolwiek użyję styropianu do kartki :)

Kartka z warstwową choinką - z przeróżnych listków z wykrojników i dziurkaczy. Bałam się, że mi nie wyjdzie, tymczasem to całkiem fajna zabawa, oczywiście pod warunkiem, że ma się dostateczną ilość materiałów (Krysiu, bardzo Ci dziękuję za zasilenie mnie w zielsko!).

Dorotka zrobiła podobną kartkę w kilkanaście minut (wiem, bo patrzyłam jej na ręce :) Mnie dłubanie zajęło dużo więcej czasu, ale efekt jest całkiem sympatyczny.

Moja własna wersja kartki z reniferkiem. Przyznam szczerze, po cichu marzyłam, że zrobimy ją wspólnie na warsztatach, jednak nie wystarczyło czasu. Dorotka pozwoliła nam powycinać renifery i każda wróciła do domu z uroczym stadkiem :) 

Zakochałam się w tym wykrojniku, a moja rozpacz jest podwójna - nigdy nie będę go miała, bo duże Sizzixy nie pasują do Joya :( Cóż, pozostaje hołubić te kilka sztuk, które dostałam :)

I na koniec świąteczny tag. Chyba zmęczenie dało o sobie znać, bo nie za bardzo mi się podoba. 

A że całość wydaje mi się dość goła, chyba przerobię go na kartkę w formacie DL. 

I tak, koniec końców, choć początki były marne, to jednak czuję, że zaliczyłam cały "maraton" kartkowy, zgodnie z nazwą warsztatów :) Szalenie się cieszę, że pomimo przeciwności losu mogłyśmy wspólnie posiedzieć i popracować. Jestem też bardzo szczęśliwa, że poznałam osobiście Dorotkę, która jest niesamowicie miłą, ciepłą i sympatyczną osobą. Wspólnie z Izą nie tylko nam pomogły, ale zadbały też o to, byśmy nie były tak zestresowane i zagubione. Serdecznie Wam dziękuję za ciepłe przyjęcie, twórczą wenę i wsparcie w potrzebie! :)